Her şeyi Batıran Amcalara El Salla
Zohran Mamdani, 2025 New York belediye başkanlığı yarışını kazandı. Evet, gerçekten kazandı — hem de karşısında biri “ben bu şehri defalarca kurtardım” diye gezen Andrew Cuomo, diğeri “ben metroda devriye geziyorum” diyerek kendini 80'lere sıkışıp kalmış Curtis Sliwa varken. Mamdani, tarih yazdı: hem New York’un ilk Müslüman, ilk Güney Asyalı belediye başkanı oldu, hem de “artık yeter ulan” diyen genç seçmen kuşağının zaferini temsil etti. Yüreklere su serpti desek haksız sayılmayız.
Bu seçim, politik bir yarıştan çok kuşaklar arası bir meydan okumaydı. Cuomo ve Sliwa’nın kampanyaları, yaşlılığın bir tür karizma garantisi olduğunu zanneden jenerasyonun son dansıydı. Ağır, hantal, demode ve bol palavralı. Onlar, “biz yaşadık, biliriz” diye konuşurken, seçmen “Tam da o yüzden bir şey kalmadı zaten” diyordu. Halk artık tecrübeden değil, tazelikten medet umuyor. Yorgun lider profili, bilge dede figüründen çok “her şeyi batırmış amca” imajına dönüştü. Cuomo ve Sliwa, New York seçmeninin gözünde birer politik fosil hâline geldi. Şehir onlara saygı duymak yerine, müzeye kaldırmak istedi ve cevabını da verdi. Elon Musk da hemen ağlamaya başladı, manipülatif gözyaşlarını X'in anasayfasında görebilirsiniz.
Andrew Cuomo’nun yüzündeki o her seçim döneminde parlatılan “devlet adamı ışıltısı”, bu sefer gaz lambası gibi titredi. İnsanlar artık “deneyimli lider” sözünü duyduğunda, akıllarına çözüm değil, skandal geliyor. Cuomo hâlâ aynaya bakıp “Ben bu şehri yönetmiştim” diyordur — halksa arkasından “Evet, kadınları da taciz etmiştin” diyor. Curtis Sliwa tarafında durum daha da acıklıydı. Hâlâ kırmızı baretiyle dolaşıyor, insanlara 80’lerin New York’unu anlatıyordu. Sorun şu ki, şehir 2025’e geldi, Sliwa hâlâ VHS kasetle kampanya yapıyordu. Onun politikası, Spotify listesinde "Classic Rock" kategorisine girmesi gereken türdendi. O liste bile kendisini yaşına hürmeten alır, klasik olduğundan değil.
Mamdani’nin enerjisi ise bu eski düzenin tam zıttıydı. Konuşmalarında terliyordu, bağırıyordu, bazen kelimeleri karıştırıyordu ama en azından yaşıyordu. Cuomo’nun donuk performansının yanında sahneye Fela Kuti çıkmış gibiydi. Halk, uzun zamandır ilk kez bir adayın “politik metin okumadığını” fark etti. Mamdani’nin sloganları PR ofislerinde değil, sokakta doğmuş gibiydi: kira donması, ücretsiz ulaşım, adil vergi. Bütün bunlar kulağa ütopya gibi geliyordu ama şehir zaten distopyada yaşadığı için “Neden olmasın! Distopya yüzünden susacağımıza, ütopya için çabalayalım." dedi.
Ama işin asıl devrimci kısmı dijital alanda yaşandı. Mamdani’nin kampanyası klasik “televizyon reklamı” dönemini çöpe atıp, TikTok’ta mizah videoları, X’te mem’ler ve Instagram’da sokak röportajlarıyla yayıldı. Üniversiteli gönüllüler, parkta pankart asmak yerine Reels çekiyordu. “Mamdani for Mayor” etiketi kısa sürede politik bir kampanyadan çok, bir dayanışma hareketine dönüştü. Gençler bu kampanyayı kendi hayatlarının parodisiyle birleştirdi: bir yanda kira sözleşmesini yenileyemeyen, diğer yanda politikayı filtreli selfie’ye çeviren bir kuşak. İşte o mizahi kaos, seçimin dijital motoru oldu. Cuomo’nun ekibi hâlâ Facebook postlarının altına “👏👏👏” emojisi koyarken, Mamdani’nin gönüllüleri Discord’da strateji toplantısı yapıyordu. Sliwa ise hâlâ “Twitter” diyen tek adaydı; platformun adının “X” olduğunu bilseydi bile muhtemelen “X dosyaları” sanacaktı.
Cuomo’nun kampanyası, yaşlılığa methiye gibiydi. “Ben yılların deneyimiyle geliyorum” diyordu. Evet, ama o yılların çoğu kötüydü Andrew. İnsanlar yaşlı politikacılara artık şefkat değil, PTSD ile yaklaşıyor. “Bir kez daha dede gelsin” değil, “Bu sefer torunlar yönetsin” diyorlar. Bir tek New York değil, dünya insanlığı kırışıklıktan bıktı. Çünkü yaşlılar artık kahvehanede hikâye anlatan bilge insanlar değil; düzenin çürümüş kolonları. Mamdani’nin seçilmesi, bu yüzden sadece ideolojik değil, jenerasyonel bir devrimdi. Gençler artık politikayı yaşlıların miras bıraktığı bir enkazdan kurtarmak istiyor.
Ama bu seçimin asıl derin anlamı, kuşak değişiminden daha büyük bir sarsıntıyı temsil ediyor: merkeze karşı şehirlerin ayaklanması. Büyük şehirler artık merkezi yönetimin direktiflerine tahammül edemiyor. Bu, sadece politik bir tepki değil, kültürel bir kopuş. New York’un Mamdani’ye oy vermesi, “Washington’daki yaşlı beylerin” geleceğini değil, “bizim yaşadığımız şehirlerin bugünü”nü önemsediğini göstermekti. Tıpkı Los Angeles, Chicago ya da San Francisco gibi, metropoller artık merkezin oyuncağı değil, kendi kaderini yazmak isteyen devasa topluluklar. Bu açıdan Mamdani’nin zaferi sadece bir belediye başkanlığı değil, geleceğin federal kopuşlarının önsezisi. Bir ülke için en tehlikeli işaret, büyük şehirlerinin merkezden duygusal olarak kopmasıdır — ve New York bunu sandıkta fısıldadı: “Artık size ihtiyacımız yok.”
Curtis Sliwa hâlâ her fırsatta “80’lerde suçla savaşmıştım” diyor. Oysa New York’un yeni kuşağı için 80’ler, annelerinin Instagram profili gibi: nostaljik ama işe yaramaz. Sliwa, “şehri yeniden güvenli hâle getireceğim” diyordu, ama şehir zaten onunla güvende hissedemiyordu. Halk artık “güvenlik” kelimesini, ekonomideki güvenceyle, barınma hakkıyla, sağlık hizmetiyle ilişkilendiriyor. Kask takmakla değil, kira ödeyebilmekle ilgileniyor.
Bu seçimde yaşlılık ilk kez dezavantajdı. Eskiden “bilgelik” olarak pazarlanan kırışıklıklar artık “kararsızlık” olarak okunuyor. İnsanlar artık “yılların tecrübesiyle geliyorum” diyenlere değil, “ben o yıllarda zaten dışlanmıştım” diyenlere inanıyor. Mamdani’nin kampanyası bu yüzden tutundu. Çünkü o, yaşlıların koruyamadığı bir geleceği inşa etme sözü verdi. Aslında değil koruyamamak, geleceği yok ettiler. Kendi sürelerinin azlığından herhalde...
Bu zafer, ideolojik olduğu kadar biyolojik bir devrimdir. Şehrin oksijenini emen siyaset büyükbabaları devrildi. Cuomo’nun politik mirası artık bir efsane değil, bir uyarı tabelası: “Bu yoldan daha önce geçtik, çıkmaz sokak.” Mamdani ise direksiyona geçti. Ve belki de uzun zaman sonra ilk kez, New York’un arabasında genç biri var — direksiyon sallanıyor, motor bağırıyor, ama en azından araba ileri gidiyor.
Ek olarak: Mamdani, genel seçimde %50,4 oy oranıyla dikkate değer bir başarı elde etti. Rakibi Cuomo yaklaşık %41,6 oy aldı. Demokrat Parti içinde ise bu sonuç, partinin geleneksel merkez kanadındaki temsilcilerden uzaklaşıp, genç ve ilerici kanadın yükselişini işaret ediyor. Ayrıca bu seçimde Demokratlar, New York City dışında da önemli kazanımlar elde etti. Chicago’da progressif aday Lena Torres, Cumhuriyetçilerin desteklediği iş dünyası yanlısı rakibini 6 puan farkla geride bıraktı; Los Angeles’ta ise mevcut Demokrat belediye başkanı Karen Bass, artan konut krizi eleştirilerine rağmen koltuğunu korumayı başardı. Buna karşın, Houston ve Miami’de Cumhuriyetçiler güçlü geri dönüşler yaptı; bu da Demokratların şehirlerdeki enerjisini korurken, banliyölerde hâlâ kan kaybettiğini gösteriyor.
Ulusal ölçekte tablo karışık ama umut verici: Demokratlar metropollerde “genç dalga” ile kazandıkları ivmeyi sürdürürken, kırsal bölgelerde ve küçük eyaletlerde hâlâ klasik “Washington karşıtlığı” söylemine karşı zayıf. Gezegenin her kırsalının çoğunlukla neden böyle kaldığı da ayrı bir yazı konusu. Mamdani’nin zaferi, bu açıdan bir model olarak görülüyor — genç, göçmen kökenli, sosyal medyayı iyi kullanan, “merkezden değil, aşağıdan” yükselen bir politik figür. Parti içinde eski kuşak liderlerin bu yeni dalgayı nasıl yöneteceği belirsiz; zira Demokrat Parti artık ikiye ayrılmış gibi: bir yanda “yaşlı kurtlar kulübü”, diğer yanda “Discord’da örgütlenen çocuklar.”
Ama bu kez denge gençlerin lehine. Eğer Washington bu sinyali okumayı reddederse, Mamdani’nin zaferi sadece bir şehir hikâyesi olarak kalmayacak — Demokrat Parti’nin geleceğini tanımlayan bir kırılma anı olacak. Belki de tarih kitaplarında şu cümle yazacak: “Bir zamanlar bir genç adam New York’ta seçim kazandı, ve yaşlı Amerika o gün emekliliğe ayrıldı.”
Al Jazeera. (2025, July 3). Did Democrat Zohran Mamdani struggle with Black and working-class voters? Al Jazeera Media Network. https://www.aljazeera.com/news/2025/7/3/did-democrat-zohran-mamdani-struggle-with-black-and-working-class-voters
The Guardian. (2025, November 4). Zohran Mamdani elected mayor of New York City in historic win. Guardian News & Media. https://www.theguardian.com/us-news/2025/nov/04/zohran-mamdani-mayor-new-york-city
New York Post. (2025, November 4). Zohran Mamdani wins 2025 NYC mayoral election. https://nypost.com/2025/11/04/us-news/zohran-mamdani-wins-2025-nyc-mayoral-election
Politico. (2025, July 1). Mamdani solidifies NYC mayoral primary win after ranked choice vote count. Politico LLC. https://www.politico.com/news/2025/07/01/zohran-mamdani-ranked-choice-results-00435184
Reuters. (2025, June 27). Mamdani’s NYC primary win sparks surge in anti-Muslim posts, advocates say. Thomson Reuters. https://www.reuters.com/world/us/mamdanis-nyc-primary-win-sparks-surge-anti-muslim-posts-advocates-say-2025-06-27
Time. (2025, July 2). Zohran Mamdani delivers decisive victory in NYC primary as his ascension sets off a political earthquake. TIME USA LLC. https://time.com/7299335/zohran-mamdani-nyc-democratic-mayoral-primary
Le Monde. (2025, September 26). Zohran Mamdani, the ‘socialist’ symbolizing Democratic voters’ revolt. Le Monde S.A. https://www.lemonde.fr/en/international/article/2025/09/26/zohran-mamdani-the-socialist-symbolizing-democratic-voters-revolt_6745785_4.html
Wikipedia contributors. (2025, November 5). 2025 New York City mayoral election. In Wikipedia, The Free Encyclopedia. https://en.wikipedia.org/wiki/2025_New_York_City_mayoral_election
Wikipedia contributors. (2025, November 5). 2025 United States local elections. In Wikipedia, The Free Encyclopedia. https://en.wikipedia.org/wiki/2025_United_States_local_elections
