Toplumsal kırılmaları gözlemlemekten boyun fıtığı oldum, mizahtan başka boyunluk bulamadım. Bu blog, iç sesimi kamusal alana saldığım yerdir. Gözüm kararınca yazıyorum. Bu bir içerik değil, bu ben.
Bu yazıyı okumayanlar, okumamak için bahane bulanlar, okumadığı halde okuyormuş gibi yapanlar için yazdım. Okumamaları için… “Okumuyorum çünkü…” diye başlayan her cümle aslında küçük bir kaçıştır. Bu küçük kaçışın minik bohçasını asla taşınmayacak yüklerle dolduru insanlar. Kendini haklı çıkarma uğraşı. Ama neye karşı? Bilgiye mi, gelişime mi, sorumluluğa mı? Kendine
Gazetecilik, yalnızca haber vermek değildir. Gerçek gazetecilik, güce karşı hakikatin peşinde koşmak; tarafsızlık değil adaletli bir pozisyon alabilmektir. Dolayısıyla bugün sıkça duyduğumuz “tarafsızım” çığlıkları gazeteciliğin kurtarıcısı olmuyor. Türkiye’de bu uğurda can verenler oldu, mesleğini yitirip sürgüne gidenler oldu. Ama aynı zamanda, muhalif gibi görünen, ama aslında iktidar stratejilerinin bir
Seç dediler: Güzellik mi, zekâ mı? İkisini de aldın. Cevapları: Bizimle değilsin oldu. Güzel bir kadın görürsün, aynı zamanda zeki. Sonra bir de üstüne entelektüel çıkınca devreler yanar. “Bu kadında bir gariplik var!” dersin. Gerçekten de bir gariplik olabilir ama bu gariplik, garipliği kimin yarattığına da bağlı. Belki de asıl
Popülist otoriterleşme sürecinde muhalefetin kurumsal kırılma ile sınanışı: Türkiye örneği 2025 Temmuz’unda TBMM’ye iletilen Özgür Özel dokunulmazlık fezlekesi, bireysel bir hukuk vakasından ziyade, Türkiye’de yargının siyasallaşması, yüksek yargı kurumları arasındaki çatışma ve popülist otoriterleşme dinamiklerine dair önemli bir gözlem fırsatı sunuyor. Bu tür durumlar, demokratik erozyonun yalnızca
Gece yarısı. Roma devleti Netflix’ten sıkılmış, biraz entrika izlemek istiyor. Karanlık sokaklarda fısıltılar: “O geliyor. Devrim mi, gösteri mi, bilemeyiz ama biri İncil’in ilk sezonunu başlattı.” Başrolde İsa. Prodüksiyon büyük. Kadro 12 kişilik. Hepsi gönüllü figüran. Mekân: Roma’nın yönetiminde ezilen Kenan bölgesi. Bu, “Tanrı’nın Krallığı” fragmanıyla
Cuomo’yu yedi, Tucker’ı uyutmadı: Yeni solun Bronx çıkışlı yıldızı Gelin size “politik korku filmi” gibi bir başarı hikâyesi anlatayım. Başrolde kim mi var? Adı Zohran Kwame Mamdani. Kendisi Uganda doğumlu, Hint kökenli, Bronx lisesi mezunu, Demokratik Sosyalist bir New Yorklu. Bir başka deyişle, Tucker Carlson’un karabasanı. Tucker
“Mesih” kelimesi İsa’nın soyadı değil, unvanıdır. İbranice kökenli bu kelime, Yunanca’da “Christos” olarak çevrilmiştir. Ancak unvanın anlamı ve kullanımı bile erken dönemden itibaren ihtilaf yaratmıştır. Romalılar, İsa’yı çarmıha gererken üstüne “Yahudilerin Kralı” yazısını alaycı bir ifadeyle iliştirmiştir. Onlara göre İsa, sadece dünyayı değiştirmeye çalışan deli bir Yahudi’
Dinlerin kişiselleşmesi, mitolojinin spiritüel çıkmaz sokakları ve insanın “ben neyim ya?” arayışı üzerine ciddi gibi görünen ama gayriciddi bir metin. Din insanlık tarihi boyunca evrenin ne işe yaradığı, insanların neden bu kadar sorunlu olduğu ve neden her şeyin bu kadar kaotik bir düzen içinde ilerlediği gibi sorulara verilen en kullanışlı
Japonlar dünyayı Japonya’dan ibaret sanıyorlardı. Dünyadan uzun süre kopuk kaldılar. Japonlar için Japonya hem onların. dünyası hem de diniydi. Her sabah güneş Japonya takım adasını oluşturan 6852 adanın üzerinde parlıyordu. Japonlar ülkelerine güneşin ülkesi diyorlardı. Hintliler göre dünya oluşmadan önce Puruşa adında dev bir varlık vardı. Puruşa patladı ve
Konfüçyüsçülük çok açık ve netti. Anlaşılması kolay. Anlarken kolay yaparken zor olan şeylerden ama. Dolayısıyla pek de eğlenceli değildi. Peki Taocular? Onlar evrenden hoşlandı, herşeyin birleşme halinden, bütünden, parçalardan. Tek bir şeyden hoşlanmadılar o da insandı. bu insan denen şey hiç uyumlu değildi kardeşim! İnsanı nasıl hale yola koyabilirlerdi ki?
Dünya bilge ve cömert bir zihinle tanıştı: Konfüçyüs Çin bölünmüştü ve o devletlerden birinin yetkilisi olan Kong Qiu’ya Üstat veya Filozof Kong yerine verilmiş bir isimdir. Hayatı hakkında çok fazla bilgiye sahip değiliz. Çin’de bölünmüş devletler sürekli savaş halindeydi ve birbirlerine rakiplerdi. Siyasetçiler de bir yandan tıpkı bugün
Neden yaşadığına dair soruların cevapları yok. Bu gezegene nasıl geldiğimizi kimse ispat edemedi. Böyle olunca insan zaman zaman bu kadar boş beleş işlerle neden ilgilendiğini merak ediyor. Merak etmekle de kalmıyor sinirleniyor, öfkeleniyor… Zira işler her zaman yolunda gitmiyor. Aslında işler çoğunlukla yolunda gitmiyor. Doğduğun gün ölüm yolculuğuna başladığını da