Toplumsal kırılmaları gözlemlemekten boyun fıtığı oldum, mizahtan başka boyunluk bulamadım. Bu blog, iç sesimi kamusal alana saldığım yerdir. Gözüm kararınca yazıyorum. Bu bir içerik değil, bu ben.
1899, Osmanlı İmparatorluğu… Yer Aydın, Çakırlı Köyü. İbrahim Etem Bey ve Tevhide Hanım’ın oğlu olarak dünyaya geldi. Bir çiftçinin oğlu. Menderes anne babasını küçük yaşta kaybeder. O yüzden onlara dair bir hatırası yoktur. Dedesinden miras kalan Aydın’daki Çakırbeyli Çiftliği ile genç bir toprak ağası olur. Henüz 9 yaşındadır
2019'da 70 ülkede sosyal medya üzerinden siyasi alanda manipülasyon yapıldığı ortaya çıktı. Spam hesaplarla, bir diğer adıyla trol hesaplarla… Oxford İnternet Enstitüsü 2021'de yaptığı ankette 80'den fazla ülkenin her birinde kanıtlar buldu. Sosyal medya üzerindeki bu manipülasyon demokrasi için tehdittir. Ve anketin sonucunda şu
din
1938–1945 yılları arası Türkiye Milli Şef Dönemi’ni yaşadı. bu yıllar arasında muhalafet kendisini tam olarak ifade etme imkanı bulamadı. Muhalefet ancak İkinci Dünya Savaşı bitiminde sahnedeki yerini kısmen alabildi. 1945 yılında, yönetimin savaş yıllarında uyguladığı ekonomik politikasının doğurduğu ağır ekonomik ve sosyal sıkıntılar, Türk toplumunun geniş kesimlerinde tek
Cumhuriyet Gazetesi sahibi ve başyazarı Nadir Nadi ‘Atatürk’ü Koruma Kanunu’ nun çıkarılmasına karşıdır bunun için bir yazı kaleme alır. “Atatürk´ümüzün hâtırasını tecavüzlerden korumak maksadıyla hükümeti bir kanun projesi hazırlamaya zorlayan sebepler elbette iyi niyet esasına dayanmaktadır. Bundan: şüphelenmeye hakkımız yok. Fakat böyle bir kanunu lüzumsuz sayanların iyi niyetine
12 Temmuz Beyannamesi’nden sonra hem CHP’de hem DP’de değişiklikler oldu. Muhalefete karşı daha ılımlı bir tavır sergilenmesi gerektiğini düşünen grup öne çıktı. Başbakan Peker’in İnönü’nün hükümetin işlerine karışmasından duyduğu memnuniyetsizlik biliniyordu. CHP Meclis Grubundan güvenoyu istedi, 35 red oyu aldı… Hükümetin üyelerini değiştirmek için oy
Atatürk’ten sonra onun vizyonunun tam tersine mi hareket ettik, yoksa onu taklit ederken yanlışlar mı yaptık ya da başımıza uzun yıllar bela olacak hataları bile bile mi yaptık üstüne düşünmek gerekir… Bazı şeyler bazı zamanlarda doğruyken bazı zamanlarda acı verici, bazı zamanlarda yol açıcı, bazı zamanlarda uçuruma sürükleyicidir… Hangisinin
“Bir ulusun hayatıyla doğrudan doğruya ilgili olan ekonomisi, çöküşünün de yükselişinin de nedenidir. Zamanımız bir iktisat çağıdır. Kılıç kullanan kol yorulur ama saban kullanan kol yorulmaz, her gün daha çok güçlenir ve toprağına daha iyi sahip olur. Osmanlı İmparatorluğu her şeyden önce sabanın karşısında yenildi. Kılıçla zafer kazananlar er geç
Türkiye’de neler olduğunu Türkiye’de yaşayarak bile anlamak zor artık. Her şey birbirine bağlı ve her şey birbirinden kopuk. Halkın bir kısmı uzun zamandır memnun olmadığı her şey için sesini çıkarmaya başladı. Adalete bağlılığı incinmiş, güven duygusu zedelenmiş, neredeyse herkese karşı güvenini kaybetmiş bir halktan bahsediyoruz. Ülkede geleceğe dair
Özgürlük… Ona sahip olmak için gerekli olan hak ve adalet… Kime ait olacak bunlar? Ve nereye kadar onların olacak? Kimisi için özgürlük kocası izin verdiği kadar… Kimisi patronunun iki dudağının arasına kadar özgür. Kimisi haksızlıklarla elde ettiği işi kadar özgür… Kimisi maaşı kadar özgür… Kimisi yandaşı, alkışçısı, yardakçısı kadar özgür…
Dua mı etsek hep beraber? Ya da sürekli niyet mi etsek? İyi ya da kötü mü olduğu belli olmayan niyetlerimizle kafaları mı karıştırsak? Yoksa vaz mı geçsek? Yoksa her şeye boş mu versek? Ya da kötü şeyler olduğunda tüm duyarlı halimizle ortalara çıkıp bağırıp çağırsak mı? Aslında içimizde fırtınalar kopmazken,
Herkesin hikayesine benzer bir şey anlatacağım… Sanırım öyle olacak. Bu cümle içimi yaraladı. Herkese benziyor muyduk gerçekten? Çok üzülüyorum bu cümleye… Kibirlenecek bir aşk hikayem bile kalmıyor elimde. Keşke şu anda beni duysan ve desen ki “Evet diğer herkesten farklıydık ama sonra onlar gibi olduk.” Evet… Herkes aynı sonuçta… Kendimizi
İyilik dediğimiz şey kötülüğü yenmekte ne kadar da başarısız…Hepimiz kendimiz iyi sanıyoruz oysa ki… Dünyaya iyiliği getirdiğini iddia eden dinler bile kendisine inananlardan, geri kalanlara düşman yaratmaktan ileri gidememiş… Yaratıcının ağzı küf kokan savaşçıları! Zorbalık, vicdansızlık, aşağılama, hakaret, savaş, kan yayıyorlar etrafa. Koca bir tepsi var. Önümüze koyulmuş. O