Bir gün birisi kulağınıza “Instagram” diye fısıldadı… Türkiye’de insanların bir başkası hakkında ne dediği ya da ne düşüneceği genelde çok önemlidir. İnsana has bir huy olmasına rağmen Türkiye’nin bazı bölgelerinde kendi yaşamından, isteklerinden vazgeçmek zorunda bile kalabilirsin bu berbat alışkanlık yüzünden. Kendi aramızda “mahalle baskısı” diyoruz.Hangi okula
Zihin tarafsız değildir. “Aaaa ben çok tarafsız bir yerden bakıyorum” diyen sevgili zihin sahibi, üzgünüm gerçekten böyle başladığım için. Ne kahve içerken, ne haber okurken, ne de “Ben çok tarafsız bakıyorum” derken. Hatta en az tarafsız olduğu an, “ben objektifim” dediği andır. Allahım neler yaşıyoruz görüyor musun? Bu yalnızca bir
Yaz geldi! Gelmez olaydı. Kimileri için Bodrum marinaları kimileri için evin balkonu bile fazla lüks. Turizmciler diyor ki: “Bu yaz çok hareketli geçecek!” Evet, özellikle asgari ücretlinin mide asitleri çok hareketli. Kimisi beach club’a giriş parası 3.000 TL bırakırken, birileri de 3000 TL ile köyüne gidemiyor. Ama sakin
Hayat aslında çok güzel bir şeydi. Hâlâ da güzel! Gökyüzü, kahve dumanı, yeni alınmış nevresim takımı, sabun kokusu, uyanınca biriyle göz göze gelmek, şarkı söylerken detone olmak, sözleri unutunca kahkaha atmak… Sonra her güzel şeyin vergisi geldi. Ve sonra onun da vergisi… Kahvenin dumanını saklamak istedi insan, belki bir daha
Gazetecilik, yalnızca haber vermek değildir. Gerçek gazetecilik, güce karşı hakikatin peşinde koşmak; tarafsızlık değil adaletli bir pozisyon alabilmektir. Türkiye’de bu uğurda can verenler oldu, mesleğini yitirip sürgüne gidenler oldu. Ama aynı zamanda, muhalif gibi görünen, ama aslında iktidar stratejilerinin bir parçası haline gelenler de çoğaldı. ("Gazetecilik, iktidarın istemediği
Bir konuşma duyarsınız, öylesine inandırıcıdır ki, içeriğini sorgulamadan kabul edersiniz. “Adam ne güzel konuşuyor yahu!” dersiniz. İşte tam o anda, Aristoteles’in mezarında yüzü güler. Çünkü bu, retorikin zaferidir. Ama aynı zamanda tehlikesidir de. Türkiye’de Retoriğin Toplumsal Karşılığı Retorik, Antik Yunan’dan beri “ikna sanatı” olarak tanımlanır. Aristoteles retoriği,
Dünyada her yenilik iki tip tepkiyle karşılanır: “Vay be, bu iyiymiş!” “Eskiden her şey daha iyiydi, bu da kim, bu ne, bu neden?” Zaten insanlık eski güzel günlerle, gelecek güzel arasında sıkışıyor sürekli. Eski günlere dönemiyor, güzel günleri hiç göremiyoruz. Anı yaşa demeyeceğim korkma… Bu bir kişisel gelişim yazısı değil