Burçlara körü körüne inanmak, insan aklının en ironik düşüşlerinden biridir. Bir yanda binlerce yıllık bilimsel birikim, nöropsikoloji, sosyoloji ve davranış bilimleri dururken, öbür yanda hâlâ “Merkür geri gidiyor, hayatım altüst oldu” cümlesini ağız dolusu söyleyen kitleler var. Güneş burcunu kimliğin çekirdeği sanmak, insanı en kaba indirgemeciliğe teslim etmektir: Sanki milyonlarca
Sosyal medyayı kullanan ve teknik bir çok özelliğe sahip olmayan, sosyal medyadan beklentisi çocuklarından bambaşka olan ebeveynlerle, kendileri gibi sosyal medya kullandıklarını sandıkları çocukları... Belki de kuşaklar arası yaşanan en büyük çatırdamaya şahit oluyoruz. Şimdiye kadar bu kadar derin ve bu kadar birbirinden kopuk olanları görmedik belki de... Ebeveynler ve
Türkiye’nin genetik yapısı hakkında konuşmaya başladığında ortalıkta hemen safkanlık sevdalıları türeyiveriyor. “Biz özbeöz Türk’üz, damarlarımızda atalarımızın kanı var!” diyenlerin DNA testine bir bakıyorsun, çıkan sonuç resmen bir Meze tabağı: biraz Orta Doğu humusu, biraz Balkan cacığı, üstüne Kafkas cevizi, yanına da Afrika tatlısı. Yani senin damarındaki kan dedenin
Demokrasilerin en tartışmalı alanlarından biri, seçilmiş kişilerin görev süresi içinde parti değiştirmesi meselesidir. Bir vekil veya belediye başkanı seçimlere belli bir parti etiketiyle girer, seçmenin oyunu bu kimlikle alır. Ancak siyasal koşullar değiştiğinde ya da kişisel hesaplar ağır bastığında, temsilcinin bir başka partiye geçmesi veya bağımsızlığını ilan etmesi sık sık
Suça bulaştırma, iktidar sahiplerinin çevrelerini kendilerine bağımlı kılmak için kullandıkları en etkili stratejilerden biridir. Bu mekanizma yalnızca bireyleri değil, bütün bir toplumsal yapıyı iktidara bağlayan gizli bir sözleşme işlevi görür. İktidar, çevresine sunduğu haksız ayrıcalıklarla, küçük çıkarlarla ve zorunlu imzalarla insanları suça ortak eder, ardından bu ortaklığı bir koz olarak
Onyedinci yüzyıl İngiltere’sinin siyasal, dini ve toplumsal çalkantıları arasında ortaya çıkan Quaker hareketi ya da kendi tercih ettikleri isimle “Dostlar Cemaati”, Avrupa’nın din tarihinde alışılmadık bir sayfa açtı. George Fox’un genç yaşta yaşadığı dinsel arayışlardan doğan bu hareket, Hıristiyanlığın kurumsallaşmış yapılarına, unvanlara, merasimlere, hiyerarşik otoriteye ve kilise
Ortaçağ Avrupa’sında kraliçe olmanın bedeli, bugünün magazin dünyasında Instagram fenomeni olmanın bin kat üstüydü; çünkü “unfollow” yoktu, doğrudan kafanı gövdenden ayırıyorlardı. İskoçya Kraliçesi Mary Stuart’ın hikâyesi de bunun en kanlı, en absürt ve en kara mizah malzemesi bol örneklerinden biri. Mary, 1542’de doğar doğmaz babasını kaybetti, yani
Öncelikle aşağıdaki linkten 5 Ekim 2018'de yayınlanan bir makaleyi okumanızı öneririm. Çünkü size makaleyi anlatacağım. İngilizce bilenler linke gitsin, bilmeyenler benim tercümeme kaldı 😄 Forensic analysis of Turkish elections in 2017–2018With a majority of ‘Yes’ votes in the Constitutional Referendum of 2017, Turkey continued its drift towards an
Türkiye’nin günümüzdeki konumunu tarif etmeye çalışan herkes, sanki absürd bir tiyatro oyununa bilet almış gibi hissetmek zorunda. Ayrca muhtemelen bu oyunu izlemekten de keyif almayacaksınız. Koltuğunuzu da hiç beğenmeyeceksiniz. Üstelik çerez de yok. Sahnenin bir yanında küresel güçlerin koltuk savaşları, diğer yanında Ortadoğu’nun kanlı mizahı, en ön sırada
İngiltere tarihinin o meşhur kanlı sayfalarını çevirirken insanın aklına şu geliyor: Bütün bu din, ahlak ve iman naraları aslında kimin yatağına kimi sokacağıyla ilgiliydi. Koca VIII. Henry’nin hikâyesi de işte tam bu noktada başlıyor. Adam aslında Protestanlığı kurmak falan istemiyordu; tek derdi karısının doğuramadığı o lanet erkek evlat. Çünkü
Kadınlara yönelik taciz, yalnızca bireysel suçlar kategorisinde değerlendirilemeyecek kadar köklü ve sistematik bir toplumsal sorundur. Kadınların yaşamlarının farklı dönemlerinde karşılaştıkları taciz deneyimleri; aile, eğitim, iş ve kamusal alan gibi farklı sahalarda yeniden üretilmekte, toplumsal cinsiyet eşitsizliklerini pekiştiren bir araç olarak karşımıza çıkmaktadır. O kadar çok karşımıza çıkar ki bazen tacizin
Bu yazı, Nietzsche'yi story'de ağlatanlara değil; kendi yamuk fikrini utanmadan ortaya koyanlara. Kendine sormayı hiç denedin mi: “Ben bugün ne ürettim?” Hani "Bugün Allah için ne yaptın?" gibi... Bugün kafatasının içinde duran o eşsiz hazine ile ne yaptın? Bir fikir mi? Bir cümle mi?